KONU NE?

Konu yarışmak değil, konu her virajda o hissi aramak. Benim yarışım kendimle.

Uzun bir eğitim ve meslek hayatı, avukatlık, evlilik - dünyanın en tatlı adamıyla evliyim- peşinden annelik derken geçen yıllarda, kendimi en konsantre hissettiğim anlar hep kayak yaparken olmuştur. Canım babamın sayesinde, küçük yaşta öğrendiğim kayak sporu, hep bütün hissettiğim, -İngilizce'de demek istediğimin tam karşılığı sanırım "intact"- ve doğayla da bütünleştiğim bir spor oldu. Oğlum doğduktan sonra, 35 yaşımda, eşim sayesinde motosiklete başladım.

Ve ne zaman ki motosikleti sportif sürmeyi öğrenmeye başladım, işte o zaman içimdeki enerji kütlesi göğsümden dışarı uğrayıp, beni arkasında çekmeye başladı. O enerjiyi gözümün, vizörümün önünde ışıl ışıl görebiliyordum sanki. Yepyeni bir yaşam boyutuyla, yeni bir bütün olma haliyle işte o anda tanıştım. Ve arkası geldi.

Şimdi pistte, mümkünse, yaşam kargaşasının içinde eğer yapabilirsem farklı pistlerde sürmek benim için bir çeşit yaşam kaynağı.

Ben bir motosikletli gezgin değilim. Ben, kendi imkanları dahilinde elinden geldiğince motosiklet sporcusu olmaya çalışan, motosikletiyle başka bir boyutta bütünleşmekten mutlu olan bir kadınım. Kalbimin o virajdaki atışı, beynimdeki o konsantrasyon ve geri kalan hiçbir şeyin o anda "olmaması". İşte benim mevzum, kovaladığım şey bu.

​

​

​